ฉันไม่อยากเป็นผู้หญิงที่หัวเราะดังที่สุด
หรือผู้หญิงที่ไม่เคยอยากอยู่คนเดียว
ไม่อยากเป็นคนที่โทรหาตอนตีสี่
เพราะฉันเป็นคนเดียวที่เธอรู้จักที่ไม่อยู่บ้าน
อ้า แสงอาทิตย์ช่างเจิดจ้า
ฉันอยู่ดึกอีกแล้ว
โอ้ ฉันคิดว่า
ฉันไม่อยากให้เรื่องมันจบแบบนั้น
ปลอดภัย
สูงขึ้นไป
ไม่มีอะไรสัมผัสฉันได้
แต่ทำไมถึงรู้สึกว่าปาร์ตี้ได้จบลงแล้วละ
ไม่เจ็บปวด
ภายใน
เธอคือผู้ปกป้องของฉัน
แต่จะรู้สึกดีแบบนี้ได้ยังไงตอนสร่างเมา?
ฉันไม่อยากเป็นผู้หญิงที่ต้องพูดกลบความเงียบ
ความเงียบทำฉันกลัว เพราะมันกรีดร้องความจริงออกมา
โปรดอย่าบอกฉันว่าเราเคยคุยกันเรื่องนั้น
ถ้าฉันจำไม่ได้ก็เก็บแรงไว้เถอะ
ไม่มีประโยชน์หรอก
อ้า ค่ำคืนเพรียกหา
และกระซิบแผ่วเบาว่า "ออกมาเล่นกัน"
อ้า ฉันดิ่งลง
และถ้าฉันปล่อยตัวไป ก็เป็นฉันที่ผิดเอง
ปลอดภัย
สูงขึ้นไป
ไม่มีอะไรสัมผัสฉันได้
แต่ทำไมถึงรู้สึกว่าปาร์ตี้ได้จบลงแล้วละ?
ไม่เจ็บปวด
ภายใน
เธอคือความสมบูรณ์แบบ
แต่จะรู้สึกดีแบบนี้ได้ยังไงตอนสร่างเมา?
ฉันกำลังดิ่งลง
ดิ่งลง
ดิ่งลง
หมุนคว้าง
หมุนคว้าง
หมุนคว้าง
มองหาตัวเอง...สร่างเมา
ดิ่งลง
ดิ่งลง
ดิ่งลง
หมุนคว้าง
หมุนคว้าง
หมุนคว้าง
มองหาตัวเอง...สร่างเมา
ตอนที่มันดี มันก็ดี มันดีมาก จนมันแย่ลง
จนถึงตอนที่เธอหาตัวเธอ คนที่เธอเคยเป็น
ฉันได้ยินเสียงร้องไห้ตัวเอง
ไม่เอาอีกแล้ว
แหลกสลายด้วยความปวดร้าว
แค่ต้องการเพื่อนสักคน
ปลอดภัย
สูงขึ้นไป
ไม่มีอะไรสัมผัสฉันได้
แต่ทำไมถึงรู้สึกว่าปาร์ตี้ได้จบลงแล้วละ
ไม่เจ็บปวด
ภายใน
เธอคือความสมบูรณ์แบบ
แต่จะรู้สึกดีแบบนี้ได้ยังไงตอนสร่างเมา?
ปลอดภัย
สูงขึ้นไป
ไม่มีอะไรสัมผัสฉันได้
แต่ทำไมถึงรู้สึกว่าปาร์ตี้ได้จบลงแล้วละ
ไม่เจ็บปวด
ภายใน
เธอคือความสมบูรณ์แบบ
แต่จะรู้สึกดีแบบนี้ได้ยังไงตอนสร่างเมา?
จะรู้สึกดีแบบนี้ได้ยังไงตอนสร่างเมา?