Sēmaphorus, portam claude
Cavē retrōspiciās
Spoliō veste in obscūritāte
Et tē cēlō
Tōtum tuī
Numquam sciēs modum quō verba tua mē persecūtae sunt
Crēdere nequeō tē hās rēs ā mē petere
Tū nōn mē cognōvistī
Pertinēs ad mē
Rēgīna mea nivea
Nusquam ad currendum, tum modo fīniāmus
Mox sciō tē vīsūram
Tē perinde ut egō esse
Nē iam clāmāverīs, amor mī, quia omnia, quae volō, es tū
In somniō ēvigilō
Metus congēlatus
Omnēs tuae manūs apud mē
Nōn vōciferārī possum
Modō dēprāvātō quō dē mē cōgitās ēvādere nōn possum
Tē somniīs meīs sentiō atque nōn dormiō
Pertinēs ad mē
Rēgīna mea nivea
Nusquam ad currendum, tum modo fīniāmus
Mox sciō tē vīsūram
Tē perinde ut egō esse
Nē iam clāmāverīs, amor mī, quia omnia, quae volō, es tū
Vītam tuam servāre nequeō
Quamquam nihil cui sanguinō torquentius
Mente aliēnor et sōlum illīc stās et mundum meum dissolventem cōnspicis
Pertinēs ad mē
Rēgīna mea nivea
Nusquam ad currendum, tum modo fīniāmus
Mox sciō tē vīsūram
Tē perinde ut egō esse
Nē iam clāmāverīs, amor mī, quia omnia, quae volō, es tū