Sabahleyin gidiyorsun
Sahip olduğun her şey küçük siyah bir çanta içinde
Platformda bir başına
Rüzgar ve yağmur düşmüş
üzgün, yalnız suratına
Annen asla anlamayacak
Neden gitmek zorunda olduğunu
Ama aradığın cevaplar
Evde asla bulunmayacak
İhtiyacın olan sevgi
Evde asla bulunmayacak
Kaç, dön arkanı ve git
Kaç, dön arkanı ve kaç, kaç
Dön arkanı ve kaç git,
Kaç, dön arkanı ve git
İtilmiş kakılmış
Yalnız bir çocuktun hep
Sendin,
kasabada konuşup durdukları
Ve devamlı aşağı çektikleri
sendin
Ve ne kadar uğraşırlarsa uğraşsınlar
Seni incitip ağlatmak için
Hiç ağlamadın onların önünde
Hep ruhunun içine ağladın,
Onların önünde değil,
Hep ruhunun içine