Περιπλανώντας μόνος στο πουθενά
Άλλη μια χειμωνιάτικη νύχτα
Και δεν νιώθω άλλο την βαρύτητα
Ποτέ δεν είπες ψέματα, ποτέ δεν έκλαψες
Ποτέ δεν μου μίλησες έξω από τα όνειρα
Και ένα όνειρο είναι αυτό που απομένει
Πες μου, δεν βλέπεις ότι δεν υπάρχει τίποτα εκεί
όταν κοιτάς στον καθρέφτη
Λιμοκτονείς σαν ένα κερί που λιώνει
Μίλια, πολλά μίλια μακριά
Κόβεις το σχοινί
Αφήνοντάς το και χάνεις έδαφος
Και εγώ...
Αναρωτιέμαι ποιος φταίει
Καθώς εγώ...
Υπνοβατώ στη βροχή
Είναι η, η σιωπηλή νίκη υπέρ της βαρύτητας
Και εγώ...
Υπνοβατώ στην βροχή
Χειμωνιάτικος ουρανός μεγάλος και πλατύς
Υποχωρώντας σε εσένα και εμένα
Σαν έναν εύθραυστο τοίχο του σμαραγδένιου δωματίου:
Η αίθουσα της φήμης και των πεθαμένων ονείρων
Η αγάπη για την οποία θα πεθαίναμε: Απολιθώθηκε
Θέλω να ξέρω: Κυλά ένας παγωμένος ποταμός
Και εγώ...
Αναρωτιέμαι ποιος φταίει
Καθώς εγώ...
Υπνοβατώ στη βροχή
Είναι η, η σιωπηλή νίκη υπέρ της βαρύτητας
Και εγώ...
Υπνοβατώ στην βροχή
Και εγώ...
Αναρωτιέμαι ποιος φταίει
Καθώς εγώ...
Υπνοβατώ στη βροχή
Είναι η, η σιωπηλή νίκη υπέρ της βαρύτητας
Και εγώ...
Υπνοβατώ στην βροχή