خورشید چه آروم خوابیده
پدیده ای هر صد سال یک بار
اقیانوسهای حسرت بار،سرخ گون و آرام
از نوازشهای شور انگیز(موجها)خبری نیست
به عشق رسیدن به رویاهایم زنده هستم
به خاطر آرزوهایم به تماشای شب نشسته ام
حقیقت آخرین چنین است:
رها کردن باورها بالاترین خطا ست
آرزومه که این شب هنگام
تا ابد ادامه داشته باشه
تاریکی ای که من رو احاطه کرده
به سان ساحل دریای خورشید
چقدر دلم میخواد با خورشید غروب کنم
آرمیدن و
گریستن
با تو
اندوه ، قلب انسان رو در خودش داره
پروردگارم عاری از آن و اونو از من دور میکنه
از مقابل هزاران ماه گذر خواهم کرد
بدون اینکه به مقصدم برسم
دویست و بیست و دو روز روشنایی
که آن یک شب غبطه اش را می خورد
لحظه ای برای محفل شعرخوانی است
تا دیگر چیزی برای گفتن باقی نماند
آرزومه که این شب هنگام
تا ابد ادامه داشته باشه
تاریکی ای که من رو احاطه کرده
به سان ساحل دریای خورشید
چقدر دلم میخواد با خورشید غروب کنم
آرمیدن و
گریستن
با تو
آرزومه که این شب هنگام
تا ابد ادامه داشته باشه
تاریکی ای که من رو در بر گرفته
به سان ساحل دریای خورشید
چقدر دلم میخواد با خورشید غروب کنم
آرمیدن و
گریستن
با تو