Ήρθα εδώ για καταφύγιο
Μακριά από τους ανέμους και τους ήχους της πόλης
Ήρθα εδώ για να βρω λίγη ειρήνη
Εκεί βαθιά που οι σκιές είναι βαριές
Δεν μπορώ παρά να σε σκέφτομαι
Μέσα σε αυτούς τους τέσσερις τοίχους οι σκέψεις μου περιπλανιούνται
Σε κάποιον μακρινό αιώνα
Που όλοι όσοι ξέρουμε είναι δύο μέτρα κάτω (από τη γη)
Όταν όλοι οι φίλοι μας είναι νεκροί και μόνο μια μνήμη
Και είμαστε δίπλα δίπλα, πάντα ήμασταν μόνο εσύ κι εγώ
Για να μας δουν όλοι
Όταν οι ζωές μας τελειώσουν και το μόνο που απομένει
Είναι τα κρανία και τα κόκκαλά μας, ας το πάμε στον τάφο
Και κράτα με στην αγκαλιά σου, κράτα με στην αγκαλιά σου
Θα θαφτώ εδώ με εσένα
Και θα κρατάω σε αυτά τα χέρια ό,τι απομένει
Δε θέλω να αναπαυθώ εν ειρήνη
Θα προτιμούσα να είμαι το φάντασμα που σε ενοχλεί
Ελπίζω να μπορείς να με κάνεις να γελάσω
Δύο μέτρα κάτω όταν θα έχουμε βαρεθεί ο ένας τον άλλον
Ένα σπίρτο είναι το μόνο μας φως
Είναι η μέρα των νεκρών και εδώ είμαι ο Ιντιάνα Τζόουνς
Αυτά τα νομίσματα είναι πάνω στα μάτια μας
Θα συγκεντρώσουμε τα λεφτά μας και θα πληρώσουμε μαζί το καράβι
Όταν όλοι οι φίλοι μας είναι νεκροί και μόνο μια μνήμη
Και είμαστε δίπλα δίπλα, πάντα ήμασταν μόνο εσύ κι εγώ
Για να μας δουν όλοι
Όταν οι ζωές μας τελειώσουν και το μόνο που απομένει
Είναι τα κρανία και τα κόκκαλά μας, ας το πάμε στον τάφο
Και κράτα με στην αγκαλιά σου, κράτα με στην αγκαλιά σου
Θα θαφτώ εδώ με εσένα
Και θα κρατάω σε αυτά τα χέρια ό,τι απομένει
Και τώρα είναι όλα μπροστά σου
Κράτα με στην αγκαλιά σου, κράτα με στην αγκαλιά σου
Όταν οι ζωές μας τελειώσουν και το μόνο που απομένει
Είναι τα κρανία και τα κόκκαλά μας, ας το πάμε στον τάφο
Και κράτα με στην αγκαλιά σου, κράτα με στην αγκαλιά σου
Θα θαφτώ εδώ με εσένα
Και θα κρατάω σε αυτά τα χέρια ό,τι απομένει