Τα βράδια πηδάω τη μάντρα
και βρίσκομαι έξω στους δρόμους
την ώρα που ο κόσμος κοιμάται
εγώ περπατώ στις σκιές
Τα βράδια πηδάω τη μάντρα
τσουλώντας αργά τη ζωή μου
σε κάτι παλιές αποθήκες
γυρεύω αυτούς π’ αγαπώ
Γλυκές αμαρτίες
φωτιές σε βαρέλια
σκληρές ιστορίες
της νύχτας τα γέλια
κι έρωτας δίπλα κερνάει και πίνει
κανείς δεν πεθαίνει μου λες
Γλυκές αμαρτίες
φωτιές σε βαρέλια
σκληρές ιστορίες
της νύχτας τα γέλια
κι έρωτας δίπλα κερνάει και πίνει
κανείς δεν πεθαίνει μου λες
Τα βράδια πηδάω τη μάντρα
παρέα με τις αναμνήσεις
κανείς δεν μπορεί να με κλείσει
εγώ απ’ τη μάντρα πηδώ
Τα βράδια πηδάω τη μάντρα
αυτό μου ‘χει μείνει μονάχα
να νιώθω αέρας να φεύγω
να γίνομαι νύχτα κι εγώ
Γλυκές αμαρτίες
φωτιές σε βαρέλια
σκληρές ιστορίες
της νύχτας τα γέλια
κι έρωτας δίπλα κερνάει και πίνει
κανείς δεν πεθαίνει μου λες
Γλυκές αμαρτίες
φωτιές σε βαρέλια
σκληρές ιστορίες
της νύχτας τα γέλια
κι έρωτας δίπλα κερνάει και πίνει
κανείς δεν πεθαίνει μου λες