Ω! Φώτισε το κερί, Γιάννη
Το φως της ημέρας έχει σχεδόν χαθεί
Τα πουλιά έχουν τραγουδήσει το τελευταίο τους τραγούδι
Οι καμπάνες καλούν όλους στη λειτουργία
Κάθισε εδώ δίπλα μου
Γιατί η νύχτα είναι πολύ μεγάλη
Υπάρχει κάτι που πρέπει να πω
Πριν φύγω
Ακολούθησα την αδελφότητα
Τα βιβλία μου ήταν τα πάντα για μένα
Χάραξα τα λόγια του Θεού
Κι ένα μεγάλο μέρος της ιστορίας
Περισσότερο από ένα χρόνο ήμουν
Κουρνιασμένη έξω πάνω στη θάλασσα
Τα κύματα θα έπλεναν τα δάκρυά μου,
Ο άνεμος, η μνήμη μου
Θ’ άκουγα τον ωκεανό ν’ αναπνέει
Ξεφυσάω πάνω στην ακτή
Ήξερα ότ’ η τρικυμία είν’ αίμα
Την οργή του θα υπέμενα
Κι έτσι τα χρόνια πέρασαν
Μέσα στο βραχώδες κελί μου
Μόνο μ’ ένα ποντίκι ή πουλί
Φίλε μου, τους αγάπησα πολύ
Κι έτσι ήρθε για να περάσει
Θα ερχόμουν εδώ στο Romani1
Και περισσότερο από ένα χρόνο του πήρε
Μέχρι που έφτασα εδώ μαζί σου
Στους σκονισμένους δρόμους περπάτησα
Και πέρα ψηλά βουνά
Που ρέουν βαθιά μέσα στα ποτάμια
Κάτω απ’ τον απέραντο ουρανό
Κάτω απ’ αυτά τα γιασεμί λουλούδια
Μέσα σ’ αυτά τα κυπαρίσσια
Σου δίνω τώρα τα βιβλία μου
Κι όλα τα μυστήριά τους
Τώρα πάρε τη κλεψύδρα
Κι άνοιξε το “κεφάλι” της
Όταν η άμμος είν’ ακόμα
αυτή, στη συνέχεια θα με βρεις νεκρή
Ω! Φώτισε το κερί, Γιάννη
Το φως της ημέρας έχει σχεδόν χαθεί
Τα πουλιά έχουν τραγουδήσει το τελευταίο τους2
Οι καμπάνες καλούν όλους στη λειτουργία
1. είναι ένα χωριό στην έρημο της Αιγύπτου, κάποτε κατοικούνταν από ερημίτες.2. τραγούδι