Είναι πολύ βαθύ,δεν διακρίνω
ελκύομαι σε σένα,αλλά φοβάμαι να μην πληγωθώ
πάλι στέκεσαι στον κύκλο του κενού
είναι δύσκολο να τρέξω,οι γέφυρες είναι σπασμένες
οι καυτές μέρες δεν δροσίζονται με τη βροχή
θα σε αφήσω,θα φύγεις για πάντα
αλλά περιμένεις....περιμένεις.
Θέλω να τρέξω μα που? γιατί?
και δεν μπορώ να κάνω τίποτα για να σε βοηθήσω
μια γουλιά αέρα-που να πάω?
στεκόμαστε μαζί στην άκρη του δρόμου
ψύχος στην πλάτη ,μόνο που δεν είναι τώρα
απλά κοιτάμε με μια ατέρμονη ματιά
θα σώσεις...εμάς..εμάς.
Μίλα,μην σιωπάς
(πες) πως με αγάπησες,
Μίλα,μην σιωπάς
(πες) πως με αγάπησες,
κλείνω τα μάτια και θα είναι ευκολότερο
ξανά θυμάμαι την τελευταία συνάντηση
Μίλα,μην σιωπάς
(πες) πως με αγάπησες,
Σιωπηλά θα ψιθυρίσω ότι είναι σημαντικό για σένα
σταγόνες σε λέξεις που μου φωνάχθηκαν
και συγγνώμη για όλα,αν δεν μπορούσα
ήξερες πως πάντα ζούσα για σένα
μερικά λεπτά,απλά περίμενε
κάτι για πάντα εδώ θα είναι ελεύθερο
πάλι...βρες με...και .