Μην σπεύδεις η σοφία σου πάρθηκε για τους απατηλούς –
Από ποιον δεν γνωρίζω· Φευ! Δύο όψεις έχω –
Και σαν εσταυρωμένος –τα λόγια μου εγώ παραχωρώ –
Από την καρδιά μου ποτέ εσύ δεν θα
Ήμουν ειλικρινής από τον καιρό εκείνον
Μείνεις έξω – έλα!
Η φωνή σου, ω, τόσο γλυκιά, για τον αδυσώπητο πόνο σου ρωτώ,
Σε μένα προσπαθεί να φτάσει:
Σε σένα προσπαθεί να φτάσει·
«Δεξιοτεχνία και προσοχή» λες
Μελαγχολική και ήρεμη –
Προσπαθείς να δελεάσεις.
Προσπαθείς να δελεάσεις,
Ουρλιαχτά διαπεραστικά και οξεία, στα δικά σου αυτιά είναι όμως γαλήνια –
Μη φεύγεις μακριά από αυτό το μέρος, έλα εδώ με ηρεμία!
Δελεάστηκα ίσως από τη μυρωδιά του λωτού –
Θέε μου! – την δύσοσμη – ξανά πίσω να σπεύσω πρέπει·
Γιατί η ψυχή μου τιμωρήθηκε για τις πράξεις μου,
Πόσο σε λαχταρώ ξανά,
Ω! Πίστεψέ με, δεν σε καταφρόνησα.
Σε σένα θα το δώσω: Όρκος.
Η φωνή σου, ω, τόσο γλυκιά, για τον αδυσώπητο πόνο σου ρωτώ,
Σε μένα προσπαθεί να φτάσει:
Σε σένα προσπαθεί να φτάσει·
«Δεξιοτεχνία και προσοχή» λες
Μελαγχολική και ήρεμη –
Προσπαθείς να δελεάσεις.
Προσπαθείς να δελεάσεις,
Ουρλιαχτά διαπεραστικά και οξεία, στα δικά σου αυτιά είναι όμως γαλήνια –
Μη φεύγεις μακριά από αυτό το μέρος, έλα εδώ με ηρεμία!