Bin dokuz yüz kırk bir Mayısında,
Savaş daha yeni başlamıştı.
Almanlar en büyük gemiye sahipti,
En büyük silahları olan.
Bismarck en hızlı gemiydi,
Denizlere açılmış.
Güvertesinde dümen kadar silahlar,
Ve ağaç kadar mermilerle.
Soğuk ve sisli bir gecede,
İngiliz gemisi Hood geldi.
Ve her İngiliz denizciyi,
Tanıyor ve anlıyordu.
Bismarck'ı batırmak zorundalardı,
Denizin terörünü.
Durdurun şu dümen kadar silahları,
Ve şu ağaç kadar mermileri.
(Nakarat)
O Alman savaş gemisini bulacağız,
Bu kadar yaygara çıkaran.
Bismarck'ı batırmalıyız,
Çünkü dünya bize bağlı.
Güverteye koşun çocuklar,
Ve şu silahları çevirin.
Bismarck'ı bulduğumuzda,
Onu batırmalıyız!
Hood Bismarck'ı buldu,
O vahim günde.
Bismarck ateşe başladı,
Onbeş mil uzaklıktan,
Bismarck'ı batırmalıyız,
Savaşın sesiydi
Ama duman dağıldığında,
Güçlü Hood batmıştı.
Altı uzun gün ve yorgun gece,
İzini bulmaya çalıştılar,
Churchill halka seslendi:
Tüm gemileri suya indirin!
Çünkü okyanusta bir yerlerde,
Olması gerek, biliyorum,
Bismarck'ı denizin,
Dibine gömmeliyiz.
(Nakarat)
Yedinci gün sis dağıldı,
Ve sabah güneşini gördüler.
Memleketinden on saat uzakta,
Bismarck koşuşturdu.
İngiliz filosunun amirali seslendi:
Şu Pruvayı çevirin.
O Alman savaş gemisini bulduk,
Ve onu batıracağız.
İngiliz silahları nişan aldı,
Ve mermileri hızla geliyordu.
İlk mermi Bismarck'ı vurdu,
Ki dayanamayacağını biliyorlardı.
Bu güçlü Alman savaş gemisi,
Sadece bir anıydı.
"Bismarck'ı batırın!" savaş çığlığıydı,
Yedi denizleri titreten.
(Nakarat X2)