Како можам да те следам кога лажеш сè,
а право в очи ти ме гледаш?
Со секој збор по едно копје фрлаш во мене
и силно душава ме стега.
Чекам време да мине,
а сè побавно и денот си оди,
а во срцево мраз од некој непознат глас
што до пепел ме гори.
Ме гори ...
Има аманет за ме́не од пред еден век
дека нема да си згрешам,
од седум животи запишани, овој е трет,
за него должна сум да решам.
Зошто времето мине,
а сè побрзо со денот си оди,
од сṕце истопен мраз
се слева во мојот глас
што од пепел се роди.
Се роди...
А јас, не, не, не, не морам ништо,
да сокривам во себе.
И она мое што најмногу боли,
е силната во мене,
а силна сум пак.
Силна, силна, силна, силна...