Silhouette [Polish translation]

Mam już dość budzenia się we łzach

Przez to, że nie umiem na półkę odłożyć swych strachów i koszmarów

Jestem nowy w tym niewyjaśnionym rozpaczaniu

Ale to, co bolesne, nie jest mi obce

Zaprószony przeze mnie ogień pali mnie żywcem

Ale nie chcę go bezmyślnie zostawić, żeby sam się wypalił

Jestem powidokiem i pytam raz na jakiś czas

"Skończyło się już? Czy coś jeszcze kiedyś poczuję?"

Jestem powidokiem samotnie goniącym za tęczą

Ale im bardziej staram się żyć dalej, tym bardziej przytłacza mnie samotność

Więc spoglądam w letnie gwiazdy, które znają drogę do domu

Mam dosyć tej niezmazywalnej przeszłości

Tej zbieganiny śladów i pochopnych kroków, których nie mogę odtworzyć

Góra tego, co wciąż nieodżałowane

Jest mi haniebnym przypomnieniem, że znacznie wolałbym zapomnieć (nie ważne, gdzie skieruję kroki)

Zaprószony przeze mnie ogień pali mnie żywcem

Ale nie chcę go bezmyślnie zostawić, żeby sam się wypalił

Jestem powidokiem i pytam raz na jakiś czas

"Skończyło się już? Czy jeszcze kiedyś się uśmiechnę?"

Jestem powidokiem samotnie goniącym za tęczą

Ale im bardziej staram się żyć dalej, tym bardziej przytłacza mnie samotność

Więc spoglądam w letnie gwiazdy, które znają drogę do domu

Bo nie ważne, gdzie skieruję kroki

Wędruję zupełnie sam

Bo nie ważne, gdzie skieruję kroki

Wędruję zupełnie sam

Bo nie ważne, gdzie skieruję kroki

Wędruję zupełnie sam

Jestem powidokiem i pytam raz na jakiś czas (raz na jakiś czas)

"Skończyło się już? Czy jeszcze kiedyś pokocham?"

Jestem powidokiem samotnie goniącym za tęczą

Ale im bardziej staram się żyć dalej, tym bardziej przytłacza mnie samotność

Więc spoglądam w letnie gwiazdy, które znają drogę do domu

Spoglądam w letnie gwiazdy, które znają drogę do domu