Όπως λες πως είναι χωρισμένες σε χίλια (κομμάτια)
Οι γωνίτσες των κοκκάλων μου,
πως έχουν καταστραφεί τα σχήματα της ζωής μου
Τώρα που όλα ήταν τέλεια.
Και κάτι παραπάνω από αυτό,
Μου ρούφιξες το μυαλό και μου ήπιες το βάρος
Από αυτό το σωματάκι μου
Που έχει μετατραπεί σε ποτάμι.
Από αυτό το σωματάκι μου
Που έχει μετατραπεί σε ποτάμι.
Μου κοστίζει να ανοίγω τα μάτια
Και το κάνω σιγά σιγά
Μήπως δεν είσαι ακόμα κοντά.
Φυλάω την ανάμνηση σου
Σαν το μεγαλύτερο μυστικό,
Τι γλυκό που ήταν να σε έχω εδώ μέσα.
Υπάρχει ένα ίχνος φωτός
Σε αυτό το σκοτάδι
Γιατί με κρατά ήρεμη.
Ο καιρός τόσο ήρεμος,
Η καταιγίδα και η ηρεμία,
Ο καιρός τόσο ήρεμος,
Η καταιγίδα και η ηρεμία.
Πάντα θα μου μένει
Η απαλή φωνή της θάλασσας,
Ξαναμυρίζω τη βροχή που θα πέσει
Πάνω σε αυτό το κορμί και θα ποτίσει
Το λουλούδι που ανθίζει μέσα μου,
Και ξαναχαμογελώ
Και κάθε μέρα για μια στιγμή θα σε ξαναθυμάμαι.
Στην απαλή φωνή της θάλασσας
Στο ότι ξαναμυρίζω τη βροχή που θα πέσει
Πάνω σε αυτό το κορμί και θα ποτίσει
Το λουλούδι που ανθίζει μέσα μου,
Και ξαναχαμογελώ
Και κάθε μέρα για μια στιγμή θα σε ξαναθυμάμαι.
Όπως λες πως είναι χωρισμένες σε χίλια (κομμάτια)
Οι γωνίτσες των κοκκάλων μου,
πως έχουν καταστραφεί τα σχήματα της ζωής μου
Τώρα που όλα ήταν τέλεια.
Και κάτι παραπάνω από αυτό,
Μου ρούφιξες το μυαλό και μου ήπιες το βάρος
Από αυτό το σωματάκι μου
Που έχει μετατραπεί σε ποτάμι.
Από αυτό το σωματάκι μου
Που έχει μετατραπεί σε ποτάμι.
Πάντα θα μου μένει
Η απαλή φωνή της θάλασσας,
Ξαναμυρίζω τη βροχή που θα πέσει
Πάνω σε αυτό το κορμί και θα ποτίσει
Το λουλούδι που ανθίζει μέσα μου,
Και ξαναχαμογελώ
Και κάθε μέρα για μια στιγμή θα σε ξαναθυμάμαι.
Στην απαλή φωνή της θάλασσας
Στο ότι ξαναμυρίζω τη βροχή που θα πέσει
Πάνω σε αυτό το κορμί και θα ποτίσει
Το λουλούδι που ανθίζει μέσα μου,
Και ξαναχαμογελώ
Και κάθε μέρα για μια στιγμή θα σε ξαναθυμάμαι.