Wedle własnych zasad
Nie usiłuję być mądrzejszy od kogokolwiek,
Coraz dalej mknę po chodnikach,
Gdzie znajduję rany i prawdę
Kiedy tylko zechcesz,
Pokażę ci mój ogród, pozbawiony wiosen,
Moja towarzyszko, posiałem w nim odwagę,
Na czas, gdy trudno będzie nam oddychać
To pragnienie ucieczki i ta chęć do zarzucenia kotwicy,
Nie wiedząc dokąd mam pójść, ani gdzie osiąść, —
Jak mam dojrzeć koniec nie znajdując wyjścia...
Posłuchaj, ja również wypłakałem się,
Zostałem rozdarty i przestałem wierzyć,
Teraz przyszedł czas, by znów pokochać,
I dać z siebie wszystko
Bądź silna,
Nie odchodź, zawsze silna,
Nie poddamy się,
Dla ciebie, dla mnie
Kiedy tylko zechcesz,
Na stosie spalimy wymówki,
Zdrzemniemy się w cieniu figowca,
By uleczyć ranę nad brzegiem morza
Tym razem zostań, będziemy tańczyć powoli,
A gdy wybije północ, czar nie będzie miał końca...
Zabierz mnie tam, gdzie pragniesz uciec,
Skoro zamierzamy walczyć, musimy być wytrwali,
Nie wypuszczę cię pośrodku tego piekła
Posłuchaj, ja również wypłakałem się,
Zostałem rozdarty i przestałem wierzyć,
Teraz przyszedł czas, by znów pokochać,
I dać z siebie wszystko
Bądź silna,
Nie odchodź, zawsze silna,
Nie poddamy się,
Dla ciebie, dla mnie
Posłuchaj, ja również wypłakałem się,
Zostałem rozdarty i przestałem wierzyć,
Teraz przyszedł czas, by znów pokochać,
I dać z siebie wszystko
Bądź silna,
Nie odchodź, zawsze silna,
Nie poddamy się,
Dla ciebie, dla mnie
Bądź silna,
Nie odchodź, zawsze silna,
Nie poddamy się,
Dla ciebie, dla mnie
Kiedy tylko zechcesz
Na stosie spalimy wymówki,
Zdrzemniemy się w cieniu figowca,
By uleczyć ranę nad brzegiem morza