Θα περάσει,απόψε θα περάσει
Και μπορεί να επιστρέψουμε στο να αγαπάμε ο ένας τον άλλο
Θα τρελαθείς,ξέρω πως θα τρελαθείς
Γιατί δεν υπάρχει αρκετός χρόνος
Γιατί τίποτα δεν ήταν ποτέ αρκετό
Ακόμα και αν βαθιά μέσα μας είχαμε αγάπη
Χρησιμοποιούμε ηλίθια λόγια
Γιατί είναι,οι ηλίθιοι άνθρωποι νομίζουν πως δεν βοηθάει τον πόνο
Και είμαστε τόσο κοντά,μα τόσο μακριά και τόσες πολλές ματαιές προσπάθειες
Και μπορεί να έρθει,μία μέρα
Θα είμαστε το ίδιο βαθιά μέσα μας
Και ίσως να ψάχνεις για τα χέρια μου
Μόνο για μέρα
Μην φεύγεις από το βλέμμα μου
Δεν μπορεί να σε καταδιώξει,μην απομακρυνθείς από αυτό
Και ίσως να καταλάβεις το τι αξίζεις
Θα μπορούσα να σου προσφέρω τον κόσμο
Αλλά εσύ θα φώναζες,για την σιωπή της βροχής
Είναι δυσαρέσκεια και πονοκέφαλοι σε μία κάπως διαστρεβλωμένη βάση
Θα σου πώ,δεν είμαστε το ίδιο όπως βλέπεις
Γιατί χωρίς βάθρα,δεν είμαστε ικανοί να σηκωθούμε
Και είναι ήδη αργά και εσύ θέλεις να προγραμματίσεις
Η καρδιά σου είναι οι αποσκευές γιατί έχεις όλα τα προτερήματα που μισώ
Και όλες αυτές τις ατέλειες που λατρεύω
Και τα θραύσματα μίας σπασμένης φωνής,με πονάνε ξανά
Και μπορεί να έρθει,μία μέρα
Θα είμαστε το ίδιο βαθιά μέσα μας
Και ίσως να ψάχνεις για τα χέρια μου
Μόνο για μέρα
Μην φεύγεις από το βλέμμα μου
Δεν μπορεί να σε καταδιώξει,μην απομακρυνθείς από αυτό
Και ίσως να καταλάβεις το τι αξίζεις
Πως θα μπορούσα να σου προσφέρω τον κόσμο
Αλλά δεν θα είμαι εκεί και θα δείς
Θα είναι απλό
Γλιστρώντας και μετά
Προσγειώνοντας στους ώμους αυτού που επιθυμείς
Μην φεύγεις από το βλέμμα μου
Δεν μπορεί να σε καταδιώξει,μην απομακρυνθείς από αυτό
Και ίσως να καταλάβεις το τι αξίζεις
Πως θα μπορούσα να σου προσφέρω τον κόσμο,εκτός από εμένα