Σ’ ακολουθώ ως το τέρμα
να ξέρω που μπορείς να φτάσεις,
δεν το `χα δει στο βλέμμα
πως μ’ αγαπάς για να με ξεπεράσεις.
Θα ήσουν υποκριτή
στο γραφείο ως το πρωί,
και δες πως τα φέρνει η ζωή
να σε δω μ’ εκείνη μαζί.
Τρεις ακριβώς κλείνεις το φως,
λάμπεις αλλιώς, στα χείλη τη φιλάς,
τρεις ακριβώς σου γράφω πως
με ένα φιλί Ιούδα με πουλάς.
Σε βλέπω στον καθρέφτη,
στο σπίτι να `ρθει της προτείνεις,
την άλλη μέρα ψεύτη
θα κλαις πολύ την πόρτα αυτή που κλείνεις.
Θα ήσουν υποκριτή
στο γραφείο ως το πρωί,
και δες πως τα φέρνει η ζωή
να σε δω μ’ εκείνη μαζί.
Τρεις ακριβώς κλείνεις το φως,
λάμπεις αλλιώς, στα χείλη τη φιλάς,
τρεις ακριβώς σου γράφω πως
με ένα φιλί Ιούδα με πουλάς,
τρεις ακριβώς κλείνεις το φως,
όλα βυθός, τ’ αμάξι, η οδός,
τρεις ακριβώς σου γράφω πως
φεύγω, αλλά υπάρχει και Θεός.
Τρεις ακριβώς κλείνεις το φως,
όλα βυθός, τ’ αμάξι, η οδός,
τρεις ακριβώς σου γράφω πως
φεύγω, αλλά υπάρχει και Θεός.