Σαν καρφίτσα παλιά
σα σβησμένα φιλιά
σ’ έχω πάνω μου χρόνια σημάδι.
Νά `μαι πάντα αυτό
μια κλωστή που ξεφτώ
κι εσύ αλλού να σκορπίζεις το χάδι.
Το θυμάμαι καιρό
μες στο μαύρο νερό
το φιλί, το μαχαίρι, το δάκρυ.
Να μου γνέφει σιγά
κάποιος μας κυνηγά
στην αγάπη να βρούμε μιαν άκρη.
Σήκωσέ με ψηλά
στα βουνά τα θολά
Παναγιά μου, βοριά μου κι αγέρι.
Σα φτερό να πετώ,
κόσμε να σε ρωτώ
της καρδιάς μου μην είδες το ταίρι.
Σε φωτιές μυστικές
με νεράιδες λευκές
που χορεύει η μορφή σου τα βράδια.
Σε φεγγάρι αχνά
σε ποτάμια βουνά
και στον ύπνο μου καις τα σκοτάδια.
Γλίτωσέ με αυγή
κάνε στάχτη τη γη
με τις φλόγες σου να τη μαγέψεις.
Με σαΐτες βαριές
του κορμιού τις μεριές
πάλι μάτια μου να σαϊτέψεις.
Σήκωσέ με ψηλά
στα βουνά τα θολά
Παναγιά μου, βοριά μου κι αγέρι.
Σα φτερό να πετώ,
κόσμε να σε ρωτώ
της καρδιάς μου μην είδες το ταίρι.