Αισθάνομαι δειλή κι ο κόσμος γίνεται σκοτεινότερος
Κρατήσου λίγο στο ύψος σου
Γεφύρωσε το χάσμα αυτό για τα περεταίρω
Κι ολόκληρη την ύπαρξή σου
Θα σου ζητούσα να τη παρατήσεις
Ω, για τ’ αρχαίο συναίσθημα της αγάπης
Τόσο ωραία τη στόλισε
Αισθάνομαι δειλή
Αισθάνομαι δειλή
Αισθάνομαι δειλή
Ίσως θα έπρεπε να τη καλέσεις
Βαθιά στη νύχτα, γι αυτήν
Κι ολόκληρη την ύπαρξή σου, θα σου ζητούσα να τη παρατήσεις
Θα σου ζητούσα να τη παρατήσεις
Έι, παράτησέ την -
θα τη παρατούσαμε