Ημουν πεντε κι αυτος εξι
Καβαλουσαμε αλογα φτιαγμενα απο μπαστουνια
Φορουσε μαυρα κι εγω ασπρα
Παντα νικουσε στη μαχη
Μπαγκ,μπανγκ,με πυροβολησε
Μπανγκ,μπανγκ,επεσα στο εδαφος
Μπανγκ,μπανγκ,αυτος ο απαισιος ηχος
Μπανγκ,μπανγκ,το μωρο μου με πυροβολησε
Οι εποχες ηρθαν κι αλλαξαν το χρονο
Οταν μεγαλωσα,τον αποκαλεσα"δικο μου"
Παντα γελουσε κι ελεγε
Θυμησου οταν παιζαμε
Μπανγκ, μπανγκ, σε πυροβολησα
Μπανγκ, μπανγκ, επεσες στο εδαφος
Μπανγκ, μπανγκ, αυτος ο απαισιος ηχος
Μπανγκ, μπανγκ,.συνηθιζα να σε πυροβολω
Η μουσικη επαιζε και οι ανθρωποι τραγουδουσαν
Μονο για μενα η καμπανα της εκκλησιας κουδουνιζε
Τωρα εφυγε,δε ξερω γιατι
Μεχρι εκεινη τη μερα,καμια φορα εκλαιγα
Ουτε καν ειπε αντιο
Ουτε καν βρηκε χρονο να πει ψεματα
Μπανγκ,μπανγκ,με πυροβολησε
Μπανγκ,μπανγκ,επεσα στο εδαφος
Μπανγκ,μπανγκ, αυτος ο απαισιος ηχος
Μπανγκ, μπανγκ, το μωρο μου με πυροβολησε