بیا بازم مثل‌ِ قدیم ، با هم دیگه بریم شمال !
دلم گرفته ! راضی‌اَم به این خیالای محال !
من‌ُ بِبَر ! تا آخرِ جادّه‌ی چالوس بِبَرَم !
تا شیشه‌ی بارونی‌ُ خیس‌ِ اتوبوس بِبَرَم !
تا جای پات رو ماسه‌ی داغ‌ِ مُتل‌قو بِبَرَم !
تا آخرین دلهره‌ی نگاه‌ِ آهو بِبَرَم !
من‌ُ بِبَر تا گُم شُدن تو اون چشای بی‌قرار !
تا ساختن‌ِ قصرِ شنی رو ساحل‌ِ دریاکنار !
دِلَم پُرِ بیا بازم با هم‌دیگه بِریم سفر !
جای ما اون‌جا خالیه ! من‌ُ بِبَر ! من‌ُ بِبَر !
یه عمره جادّه‌ی شُمال ، منتظرِ عبورِ ماس !
نمی‌دونه یکی از اون دوتا قناری بی‌صداس !
یادش به خیر لحظه‌ای که ، چشمای ما دریا رُ دید !
نورِ چراغ‌ِ زنبوری ، رستوران‌ِ اسب‌ِ سفید !
یادش به خیر شنای ما ، میون‌ِ موجای بَلا !
خاطره‌های مشترک ، وقت‌ِ سفر تو جنگلا !
دِلَم پُرِ بیا بازم با هم‌دیگه بِریم سفر !
جای ما اون‌جا خالیه ! من‌ُ بِبَر ! من‌ُ بِبَر !
یه عمره جادّه‌ی شُمال ، منتظرِ عبورِ ماس !
نمی‌دونه یکی از اون دوتا قناری بی‌صداس !