Merkreda mateno je la kvina dum la tago komencas
Silente fermante sian dormĉambran pordon
Lasante noton kion ŝi esperis ĝi dirus pli
Ŝi iras subŝtupare al la kuirejo ekkaptante sian poŝtukon
Silente turnante la ŝlosilon de la maltantaŭa pordo
Paŝante for ŝi estas libera
Ŝi (Ni donis al ŝi la plejparton de niaj vidoj)
Foriras (Ni oferis la plejparton de niaj vidoj)
De hejme (Ni donis al ŝi ĉion kion la mono povas aĉeti)
Ŝi foriras de hejme post vivi sola (Ĝis ĝis)
Dum tiom da jaroj
Patro ronkas dum sia edzino vestas sian robon
Trovas la leteron kuŝanta tie
Starante sola supre la ŝtuparo
Ŝi kolapsas kaj krias sian edzon "Paĉjo, nia filino foriris!"
Kial ŝi traktus nin tre senkonscie?
Kiel ŝi povus fari tion al mi?
Ŝi (Ni neniam pensis en ni)
Foriras (Neniam penso pri ni)
De hejme (Ni luktis forte niajn tutajn vidojn por viveti)
Ŝi foriras de hejme post vivi sola (Ĝis ĝis)
Dum tiom da jaroj
Vendreda mateno je la naŭa ŝi tre foras
Atendante realigi la rendevuon ŝi faris
Renkontante viron de la motora komerco
Ŝi (Kion ni faris ke estis malbona?)
Tre (Ni ne sciis ke tio estis malbona)
Amuziĝas (Amuzo estas la sola afero kion la mono ne povas aĉeti)
Io interne ke ĉiam estis refuzita (Ĝis ĝis)
Dum tiom da jaroj
Ŝi foriras de hejme (Ĝis ĝis)