Burada bir kız var, hemen yanımda oturuyor,
Bana, seni hatırlatıyor.
Bir şey var; onun gözlerinde, gülümseyişinde,
Diyebilirim ki, o, neredeyse sensin.
Ona bazı yönlerden baktığımda,
Seni görmüşüm gibi davranıyorum.
Hem yürüyüşü, hem konuşması,
Onun, neredeyse sana dönüştüğünü hissettiriyor.
Bana yaptığın büyü,
Dönüp, beni tekrar ziyaret etmene sebep oldu.
Bu nedenle, hiç şansım yok,
O, neredeyse sensin.
Yavaşça hareket ediyor(um), bana daha yakın artık,
Bir iki kadeh bir şeyler içsek mi acaba?
Kulağımda bir fısıltıyı idrak ettiğim an,
Anlıyorum ki, o, neredeyse sensin.
Bana yaptığın büyü,
Dönüp, beni tekrar ziyaret etmene sebep oldu,
Bu nedenle, hiç şansım yok.
Çünkü, bana yaptığın büyü,
Dönüp, beni tekrar ziyaret etmene sebep oldu,
Bu nedenle, hiç şansım yok.
O, neredeyse sensin.
Sanırım olmayacak böyle asla,
Birlikte, onun gibi bir kadınla.
Çünkü, onun, neredeyse sen olduğu, daima hatırlatılacak bana.
Bana yaptığın büyü,
Dönüp, beni tekrar ziyaret etmene sebep oldu,
Bu nedenle, hiç şansım yok.
Çünkü, bana yaptığın büyü,
Dönüp, beni tekrar ziyaret etmene sebep oldu,
Bu nedenle, hiç şansım yok.
O, neredeyse sensin.
O, neredeyse sensin.
O, neredeyse sensin.
O, neredeyse sensin.