Δεν ξέρω, αν σου έχει συμβεί ποτέ
Να χτυπηθείς μέσα σου, δυνατά
Από μια σπίθα,
Όμορφη και θλιβερή
Σε μεγαλώνει και σε κουράζει
Αρνείσαι να την αφήσεις
Σου δίνει την αίσθηση,
ότι δεν έχει τέλος.
Θέλω να βρίσω
Το βάρος, που δεν μπορώ να σηκώσω.
Και με σέρνει πίσω του
Μου έρχεται να σκοτώσω
Αυτό που δεν μπορώ να αποχωριστώ.
Και με κάνει, να νιώθω ένοχη.
Υπάρχει κάτι που με αλλάζει. Μέσα μου βογκάει, ουρλιάζει.
Να του το συγχώρεσε ή να το σκοτώσω;
Δεν ξέρω πώς να το κρίνω.
Με πονάει, αλλά το αντέχω.
Αυτή είναι η τιμή, του βάρους της ψυχής μου.
Θέλω να βρίσω
Το βάρος, που δεν μπορώ να σηκώσω.
Και με σέρνει πίσω του
Μου έρχεται να σκοτώσω
Αυτό που δεν μπορώ να αποχωριστώ.
Και με κάνει, να νιώθω ένοχη.
Μου' ρχεται να το σκοτώσω, αυτό που δεν μπορώ, να αποχωριστώ.
Να αποχωριστώ.
Και με κάνει να νιώθω ένοχη.