شب هم‌آهنگی [Shabe Hamahangi] lyrics

لب‌ها می‌لرزند. شب می‌تپد. جنگل نفس می‌کشد.

پروای چه داری، مرا در شب بازوانت سفر ده.

انگشتان شبانه‌ات را می‌فشارم، و باد شقایق دور دست را پرپر می‌کند.

به سقف جنگل می‌نگری: ستارگان در خیسی چشمانت می‌دوند.

بی اشک، چشمان تو ناتمام است، و نمناکی جنگل نارساست.

دستانت را می‌گشایی، گره تاریکی می‌گشاید.

لبخند می‌زنی، رشته رمز می‌لرزد.

می‌نگری، رسایی چهره‌ات حیران می‌کند.

بیا با جاده پیوستگی برویم.

خزندگان در خوابند. دروازه ابدیت باز است.آفتابی شویم.

چشمان را بسپاریم، که مهتاب آشنایی فرود آمد.

لبان را گم کنیم، که صدا نابهنگام است.

در خواب درختان نوشیده شویم، که شکوه روییدن در ما می‌گذرد.

باد می‌شکند، شب راکد می‌ماند. جنگل از تپش می‌افتد.

جوشش اشک هماهنگی را می‌شنویم، و شیره گیاهان به سوی ابدیت می‌رود.