Αν τώρα κι εσύ με κοιτάζεις έτσι...
τι κατάλαβα ( τι έβγαλα - κέρδισα) απ 'τα τραγούδια που είπα;
Κάθε φορά λέω γύρνα πίσω
Και θα επιμένω αν δεν καταλαβαίνεις
Μεσ' απ' τα βρόμικα τζάμια θα κοιτώ
Δεν είναι απ'το δυνατό φως του ήλιου ούτε απ' την βρομιά και κάθε φορά
θα καίγομαι σ'αυτά που δεν ξεκαθαρίζω
Όμορφη γυναίκα, σιωπηλή γυναίκα.. Που είσαι;
Η λέξη " κύριος " καθώς μεγάλωνα έφυγε( δραπέτευσε)απ' την ζωή μου ( δρόμο μου)
Όταν ήμουν παιδί, της εφηβείας τα σπυράκια μου χτύπαγαν( έκαναν μπαμ) στα μάτια των ανθρώπων.
Αν και έτρωγα χορτάρι ( ήμουν καλός και υπάκουος) ο κόσμος έλεγε πως έτρωγα σκατά ( πως έκανα βρομοδουλειές).
Χωρίς να κάθομαι έλεγαν πως κάθομαι κι αν καθόμουν εγώ ,αυτοί που καθόταν, σηκώνονταν.
Και δεν είναι αυτό μιζέρια είναι που σ'αυτήν την άθλια ζωή ψήγματα δόθηκαν
Κι αυτά τα εναπομείναντα χάθηκαν προ πολλού.
Και για να μην μακρηγορώ ( είπα πολλά) έχω φάει πολλές σφαλιάρες εγώ..
Και επιτρέψτε μου να επαναλάβω πριν ξεχάσω
Κι εσύ όμορφη γυναίκα
γιατί δεν βλέπεις εσύ
τις νύχτες που βαθιά μέσα μου πονούσα, που μούσκεμα στον ιδρώτα, τυλιγμένος στο πάπλωμα
κοίταζα τις σταγόνες που χύνονταν στον τοίχο;
Μερικές φορές δεν μπορώ να κοιμηθώ πριν ανατείλει ο ήλιος
Λες και όλα τα κακά θα εξαφανιστούν με την αυγή
Θ' ανοίξω το παράθυρο και θα μυρίσω
Την ομορφιά ενός υγρού δάσους στη μέση της πόλης
Τουλάχιστον έτσι θα αισθανθώ τα λουλούδια που τα σκεπάζει το μπετόν.
Θα σου διηγηθώ τα όνειρα που κάνω
Λένε, πίστεψε αφού ίσια στα μάτια σε κοιτάζω
Δεν θα πιστέψεις
Φίλε όλα αλήθεια θα γίνουν
Εσύ δεν θυμάσαι σε τι πιστεύεις και σε τι όχι, ας είναι..
Άλλωστε αν κι εσύ με κοιτάζεις έτσι
τι κατάλαβα απ' τα τραγούδια που είπα..
Υπάρχεις αλλά θα ξεχαστείς, θα σε ξεχάσουν και..
τότε θα θυμηθείς φυσικά
Απ' τα τραγούδια που τραγουδήσαμε, απ' τα ποιήματα που απαγγείλαμε,απ' τις αναμνήσεις, απ' τις ιστορίες
Αν κι εσύ τώρα με κοιτάζεις έτσι
τι κατάλαβα απ' τα τραγούδια που τραγουδήσα;...