Όμορφο φως των αστεριών
Πες μου τώρα που θα πάω
Αν δεν εγκαταλείψω τι να κάνω, πες αν θα μπορώ μετα να το σκεφτώ
Και θα ήθελα, να μάθω να σε μιμούμαι
Να πονάω όπως ξέρεις
Μα δεν μπορώ, δεν το καταφέρνω, δεν έχω τις ισοροπίες μου
ξέρεις ξέρεις ξέρεις ξέρεις ξέρεις πως...
Θα σκεφτόμουν τον καθένα
αλλά κανείς δεν σκέφτεται εμάς
θα έκοβα την συνήθεια να με πονάω αν το θες
θα σταματούσα να κλαίω μένα σημάδι σου και μετά
ίσως θα μπορούσα να προσποιηθώ, αλλά μετά δεν θα το πίστευα εγώ
Θα έτρεχα να σε σώσω, να σου πω πως δεν θα διαρκέσει έτσι
Θα έτρεχα να σου μιλήσω, να σε παρηγορήσω να μην έχεις άλλο πόνο
Θα έτρεχα να σταματήσω τον χρόνο και μαζί με αυτόν τα βασανά του
Θα έτρεχα σε εσένα και θα σε αγκάλιαζα χωρίς να ξεφύγω άλλο πια
Θα έτρεχα σε εσένα και θα σε αγκάλιαζα χωρίς να ξεφύγω άλλο πια
Ο καλός άνεμος του καλοκαιριού ζεσταίνει ειρηνικά αυτόν που το ξέρει ήδη
Κάνει την οργή μου, αντιθέτως, να κρυώνει στην περίπτωση που
ξέρεις ξέρεις ξέρεις ξέρεις ξέρεις πως...
Θα σκεφτόμουν ένα κακό που πια δεν μας πληγώνει
Θα σκεφτόμουν μια δικαιολογία που να μην σε απογοητεύει μα
προτιμώ τις πράξεις απο τα λόγια αν και
αν και μετά προτιμώ αυτούς που προσποιούνται όπως εμείς, εγώ
Θα έτρεχα να σε σώσω, να σου πω πως δεν θα διαρκέσει έτσι
Θα έτρεχα να σου μιλήσω, να σε παρηγορήσω να μην έχεις άλλο πόνο
Θα έτρεχα να σταματήσω τον χρόνο και μαζί με αυτόν τα βασανά του
Θα έτρεχα σε εσένα και θα σε αγκάλιαζα χωρίς να ξεφύγω άλλο πια
Θα έτρεχα σε εσένα και θα σε αγκάλιαζα χωρίς να ξεφύγω άλλο πια
Απο το σημείο που έτρεχα
και εσύ ήσουν σταματημένος
χάθηκες μα δεν θα ξεφύγω άλλο πια
δεν θα ξεφύγω άλλο πια εγώ
δεν θα ξεφύγω πια...
Θα έτρεχα να σε σώσω, να σου πω πως δεν θα μείνει έτσι
Θα έτρεχα να σου μιλήσω, να σε παρηγορήσω να μην έχεις άλλο πόνο
Θα έτρεχα να σταματήσω τον χρόνο και μαζί με αυτόν τα βασανά του
Θα έτρεχα σε εσένα και θα σε αγκάλιαζα χωρίς να ξεφύγω άλλο πια