Nə düşman bilər nə qışı sevər
Ruhumda cəvhər, özüm olardım
Gözlərim qısıq, bəliki də aşiq
İçimdər bir işıq, dərdim olardın
Get, hadi get, yenə get
Yenə getmə
Gör və de bil, bil ki get
Yenə getmə
Qorxarkən özümdən
Titrərkən əllərim
İstərkən sabahları səninlə, görə bilmədim
Bilərkən içini
Qaldım həmişə kənarda
İstərkən yaşamağı səninlə, biləmədim
Sənsən düşmanım
Getdikcə içimə qapandım
Çox zaman özümdən utandım
Sənsən düşmanım
Nə insan bilər nə doğru söylər
Sadəcə gözlər, xəta tapardın
Gözlərin açıq, özünə aşiq
İçimdəki işıq dərdin olardı