Me te njejten qetesi vjen mbremja,
Te njetat genjeshtra degjoj serish,
te njejtat fytyra , te njetet zera me ndjekin,
E s'mund te me kuptojn, besojn,
Ti je fjalia ime e pambaruar,
Fjalet qe si thash kurre, s'munda ti them,
Je duart qe kurre s'mu ngrohen,
Zemra qe kurre s'haron, nuk mund te haroj
Ti je pjesa qe me mungon,
I mbylla dritaret, diellit i'a nxorra perdet,
Ti je heshtja qe kurre s'me pelqeu,
rruga qe humba, erresira qe i frikohem,
Premtimet qe kurre si mbjata,
Je qytet nga ku u largova
humnera ku u fundosa
duart qe me keputen,
Ato qe u larguan e une si mbaja dot,
Ti je parajsa nga ku u perjashtova,
Fytyra ime qe u perkul, syte qe si hap dot para drites qe u betova.