ไม่รู้เลยแม้สักเศษเสี้ยว
ยิ่งติดตาบนลำต้นไปทีละช้า ๆ กลีบดอกก็จะยิ่งผลิบาน
เพียงนั่งกอดเข่า อยู่เคียงข้างเธอผู้ต่อต้าน
วันนี้ที่โบกมือลา ก็เป็นเพราะสองเราอยากใกล้ชิดกัน
ดวงตาสีแดงฉาน คือเสียงอันพร่าเลือน
เธอขับขานด้วยเสียงที่บาดลึกถึงโสตประสาท
แต่ชินแล้วเหรอกับอุณหภูมิ ในห้วงนิทราล้ำลึกยามกลางวัน
คงไม่ใช่อะไร นอกจากเสียงหัวเราะที่ผุดขึ้นมา
ขอเพียงนึกให้ออก และอย่าให้สิ้นสุดลง เหมือนว่าอยากจะโอบกอดกัน
จนไม่อาจสื่อได้หมดด้วยรอยยิ้มง่าย ๆ นี้
เพียงแบ่งปันกันกระทั่งความสุข แล้วเอ่ยอำลา
เอ่ยสาบานด้วยถ้อยคำที่สายเกินไป แล้วยื้อไว้เพียงผิวหนังอันชืดชา
ดั่งความถูกต้องของเสียงอันตื้นเขิน ที่ได้ถือกำเนิดขึ้น
เข้าใกล้แล้วไกลออกไป ออกตามหาซึ่งกันและกัน
เข้าใกล้แล้วไกลออกไป ลองเข้าใจซึ่งกันและกัน
เข้าใกล้แล้วไกลออกไป ลองหัวเราะให้แก่กัน
เข้าใกล้แล้วไกลออกไป ก่อนจะโคจรมาพบกัน
เพราะฉันให้ความสำคัญมากมาย
กับสิ่งมีชีวิตที่ถึงจะเขย่าให้ตื่น ก็ไม่ตอบสนองอีกต่อไป
แน่นอน จากนี้ไป
ฉันคงบันทึกไว้ด้วยตัวอักษรที่งดงามกว่าเคย
หากการซ่อนเร้นความลับ แม้จะไม่ได้ทำอะไรผิด
คือความถูกต้องแล้วละก็
ความหวาดกลัวกับเรื่องเล็กน้อย ได้เข้าจู่โจม
และไม่ว่าเมื่อใดก็หวนกล้บมาเสมอ
จนกลายเป็นคำพูดติดปากไปเสียแล้ว
ขอเพียงนึกให้ออก และอย่าให้สิ้นสุดลง เหมือนว่าอยากจะโอบกอดกัน
จนไม่อาจสื่อได้หมดด้วยรอยยิ้มง่าย ๆ นี้
เพียงแบ่งปันกันกระทั่งความสุข แล้วเอ่ยอำลา
เอ่ยสาบานด้วยถ้อยคำที่สายเกินไป
ยื้อไว้เพียงผิวหนังอันชืดชา
ดั่งความถูกต้องของเสียงอันตื้นเขิน ที่ได้ถือกำเนิดขึ้น
แม้จะพูดสักกี่ครั้ง แม้จะหลับตาลงสักกี่หน
ก็พลันขาวโพลน และไม่อาจบอกเล่าได้
ภาวนาในตอนนี้ อย่างไร้เดียงสาและบ้าคลั่ง
แม้เย่อหยิ่ง เธอก็ยังพยายามส่งเสียง "อืม ๆ" ให้กับฉัน
ณ เรื่องราวแห่งความฝัน เสียงหัวเราะยามถูกจักจี้ คือทั้งหมดแล้วในตอนนี้
อย่าเพิ่งได้ยินเลย อย่าให้มันจบเลย
เหมือนว่าอยากจะโอบกอดกัน
เหมือนว่าไม่มีคำลวงใด ในเสียงที่แผ่วเบาลงไป
เพียงแบ่งปันกันกระทั่งความสุข แล้วเอ่ยอำลา
เอ่ยสาบานด้วยถ้อยคำที่สายเกินไป แล้วยื้อไว้เพียงผิวหนังอันชืดชา
ดั่งความถูกต้องของเสียงอันตื้นเขิน ที่ได้ถือกำเนิดขึ้น
เข้าใกล้แล้วไกลออกไป ก่อนจะโคจรมาพบกัน
เข้าใกล้แล้วไกลออกไป ออกตามหาซึ่งกันและกัน
แนบชิด ไถ่ถาม และหัวเราะให้แก่กัน
เข้าใกล้แล้วไกลออกไป ก่อนจะโคจรมาพบกัน
เข้าใกล้แล้วไกลออกไป ออกตามหาซึ่งกันและกัน
เข้าใกล้แล้วไกลออกไป ลองเข้าใจซึ่งกันและกัน
เข้าใกล้แล้วไกลออกไป ลองหัวเราะให้แก่กัน
เข้าใกล้แล้วไกลออกไป ก่อนจะโคจรมาพบกัน