Пакідаю.., спачатку ўсё зноў...
Патушу (Загашу) святло –
і адсюль знікнеш ты.
Міг, другі яшчэ (Трохі ймгненняў ёсць)…
За туманам гэтым,
За нягодай гэтай --
Ноч працяглая (Ночка доўгая) і ясная
скончыцца.
Няўжо ёсць ласка́васць (пяшчота),
Што пало́хае нас...
Ты ў душы маёй!
Цябе пакіну назаўжды ў ёй.
Навіслы, спынены (Падвешан… нерухо́мы)
Вобраз ма́ю (трыма́ю) твой,
След, што́ не знікне (про́йдзе) ніко́лі.
Край! Пайду.., ўсё спачатку... Ты ўбачыш,
Што ў мінулым цяпер застало́ся --
Не фальшыва, не ма́рнае (Не хлусня бескарысная).
Зразумееш...
І я дні адпускаю
Між памылкай і праўдай..,
Вельмі вузкая дарога --
Шлях да цябе.
Колькі жа пяшчоты,
Няма больш і страху (Яна не пужае)…
Ты ў маёй душы,
Ты назаўсёды ў ёй будзеш…
Ў часцінцы кожнай мяне,
Я чую – ты плывеш (тра́піш ты)
Скрозь дыханне і сэрца рытм.
Ты ў душы маёй!..
Ты ў душы маёй!
Ў безабаронным прасторы (Ў прасторы бездапаможнай).
Ўсяму пачыны -- з табой,
(Нам…) не патрэбна нагод:
І дыханне, і плоць -- мы…
Так павольна...
Поруч-побач…