Како небо без крај
Море без дно
Имам прашања без одговор
Недовршен стих, прекинат мост
Од моево срце до твоето
Најдобра ноќ кога сум сам
кога сонцето не погрева
а знаеш ли ти дека е крај
само не ти се верува
Иако тука си ти
во секој мој здив
и срцево мое те спомнува
знам тука си ти
но јас не сум крив
што овој пат тебе те оставам
Сега јас си заминувам
Сега јас си заминувам
Сега јас си заминувам
И тебе те оставам
Не мора ти да објасниш сѐ
Не мора доволно јасно ми е
не прашувај како сум јас
еве сум пред тебе погледни ме
Ти беше моја мила кралица
слатка но и дива како тигрица
јас предобар со тебе бев, нели е грев?
против мене сѐ да правиш ти само од ќеф
се гасиш кога гледаш маски солзи во очи
знам дека е така мала кажи не се кочи
епа готово е сега
ајде сега да те видам
кога знаеш дека до крај со друга ќе бидам
За тебе можев рака и во оган да ставам
за тебе се сто не смеев сакав да правам
не можам не сакам не важи за тебе
само ти да си задоволна рушев сѐ пред себе
на тоа твое лице на ангел што наликува
кажи сега мала ти за него што си сокрила
невина пред сите
а за мене срце немаш
ти не си цвеќе за мирисање како што изгледаш