یه نقطه، یه قطره‌ی خرد
از قطره‌ها آمده‌ایم
رسیده تا عرش خدا
سر به ستاره زده‌ایم
روییده بر آوار خویش
هرلحظه در تکرار خویش
یه نقطه مابین دو من
در گردش پرگار خویش
روییده بر خاک عدم
خاکستر ویرانه‌ها
افتاده دور از اصل خویش
تنهاترین دانه‌ها
بعد از حریق و انفجار
فرو نشستن غبار
به سال صفر می‌رسیم
ساعت صفر می‌رسد
در بی‌زمانی زمین
انسان به پایان می‌رسد
جای رسیدن به خدا
به ذات حیوان می‌رسد
در بی‌زمینی زمان
در بی‌زمانی زمین
به صفر رجعت کرده‌ایم
از اوج انسان تا جنین
از صفر مطلق آمده
تا بی‌نهایت می‌رویم
اما به بی‌راهی تن
به صفر مطلق می‌رسیم
راهی اوج قلّه‌ایم
قلّه بهار ساز ماست
اما نهایت سفر
نهایت نیاز ماست
حریص اوج خواستنیم
جرأت گفتن نداریم
واسه عبور از پل تن
پای گذشتن نداریم
به فکر تسخیر فضا
آتش به خاک می‌زنیم
این پل پشت سر ماست
که بی‌خبر می‌شِکنیم
از صفر تا سال سقوط
رفتیم به دنبال سقوط
پرواز اما تا کجا؟
پرواز بر بال سقوط
بچه‌ها هوشیارند
چشم و دل بیدارند
گوش جان را بگشا
که سؤالی دارند:
سبزی باغ چی شد؟
آبی آب چی شد؟
بابا شهر خورشید کجاست؟
سبزی باغ چی شد؟
آبی آب چی شد؟
شهر خورشید کجاست؟
شب مهتاب چی شد؟
چی شد؟
چی شد؟