Ljude rakt et fuul un Lounde,
do ap Goddes Wareld stounde.
Man wät gungt deer wäil uur Seelter,
un uur't litje Seelterlound?
Seelter jeelde aal as Brure,
achtje, hälpe een de ure.
Träf´ se sik uk in de Framde,
hat et fluks: "Wie sunt ja früünd".
Ene Sproake un ann Glowe
un dät trjoue Haat, do dwo,
det wie uus am ljoosten säike
Sälskup bie dät aine Foulk.
Seelterlound, det druuch mien Wäse,
deer wol iek begreeuwen läse,
wier uk al min Baab' un Bääsje
sund truch't Äidenlieuend geen.
Huus, wier spielden wie as Bäid'ne
dät Ferstopjen in de Häid'ne,
Tikken, Räiden, Pingelpangel,
kuud iek die ferjete wäil?
Seelterlound, du läist ousleten,
fon de Wareld gans ferjeten.
Man din Faan häd uus uk heelden
fräi fon Fäinde, Kriech un Nood.
Seelter, wie häbe't hier goud raked
dan uus Lound häd sik ächt maked.
Häd et uus daach riekelk läwerd
Fjuur un Water un sääd Brood.
Wie sund luter een Lounds Loundjer,
Schäddeler, Romelster un Utändjer,
un wie tanke een un't sälge:
"Seelterlound, dät lieuje hooch!"