Βλέποντάς σε ξανά,
ήταν σαν να σε συναντώ για πρώτη φορά,
σε ένα ομιχλώδες όνειρο πολλά χρόνια πριν.
Ξένοι σε ένα αεροδρόμιο,
ψάχνοντας μια κουβέντα για να σπάσει ο πάγος.
Κρατώντας σε ξανά,
έστω και για τόσο λίγο,
με έκανε να καταλάβω πόσο πολύ σ'αγαπώ ακόμα.
Πόσο θέλω να με θέλεις,
αν και δεν ξέρω αν αυτό συμβεί ποτέ.
Βλέποντάς σε ξανά,
βλέποντάς σε ξανά,
ήταν το πιο γλυκό βασανιστήριο
που ξέρω.
Βλέποντάς σε ξανά,
βλέποντάς σε ξανά.
Με έκανε να ευχηθώ να μην σε άφηνα να φύγεις ποτέ.
Βλέποντάς σε ξανά,
τρέχαμε ελεύθεροι στις παραλίες,
όπου έμπλεκαν οι σκιές μας
η μια στην άλλη.
Ακούγοντας το γέλιο σου
ευχόμουν η αγάπη σου να ήταν ακόμα δική μου.
Βλέποντάς σε ξανά,
βλέποντάς σε ξανά,
ήταν το πιο γλυκό βασανιστήριο
που ξέρω.
Βλέποντάς σε ξανά,
βλέποντάς σε ξανά.
Ήρθες μήπως μόνο για να πεις
πως λυπάσαι
ή για να δώσεις μια ακόμα ευκαιρία?
Ή μήπως θες απλά να δεις
πως δεν έχει απομείνει τίποτα μέσα μου
που ν'αξίζει να σωθεί?
Τρέχοντας για να προλάβεις το τρένο σου,
καθώς άνοιγαν οι πόρτες μου χαμογέλασες,
όπως συνήθιζες να κάνεις
όταν οι καρδιές μας χτυπούσαν ακόμα σαν μια
και καθώς γύρισα την πλάτη μου,
ήξερα πως είχαν ξεκινήσει οι μέρες μοναξιάς.
Βλέποντάς σε ξανά,
βλέποντάς σε ξανά,
ήταν το πιο γλυκό βασανιστήριο
που ξέρω.
Βλέποντάς σε ξανά,
βλέποντάς σε ξανά.
Βλέποντάς σε ξανά,
βλέποντάς σε ξανά,
ήταν το πιο γλυκό βασανιστήριο
που ξέρω.
Βλέποντάς σε ξανά,
βλέποντάς σε ξανά.