วันแต่ละวันมันช่างยาวนานเลยเกิน เพื่อนเอย เวลาไม่มีนายอยู่
เอาไว้ ฉันจะเล่าทุกอย่างให้นายฟัง เมื่อเราเจอกันอีกครั้ง
เรามาไกลเหลือเกิน จากจุดเริ่มต้น
ฉันจะเล่าทุกอย่างให้นายฟัง เมื่อเราเจอกันอีกครั้ง
เมื่อเราเจอกันอีกครั้ง
ใครจะไปรู้เรื่องเกี่ยวกับเครื่องบินที่เราบิน
สิ่งดีๆ ที่เราผ่านมาด้วยกัน
ฉันจะอยู่ตรงนี้
คอยคุยกับนาย เกี่ยวกับเส้นทางที่ฉันรู้
ว่า ฉันกับนายชอบไป และหัวเราะไปด้วยกัน
แต่มีบางอย่างบอกฉันว่า สิ่งเหล่านี้จะอยู่กับเราได้ไม่นาน
ต้องตื่นขึ้นมาดูโลกในมุมที่ต่างออกไปเสียแล้ว มองในภาพที่ใหญ่ขึ้น
มันคือ วันเวลาแห่งการทำงานหนักมาโดยตลอด และในตอนนี้ ทุกอย่างได้รับการชดใช้แล้ว ฉันจะไปพบนายในที่ที่ดีกว่า
เราจะไม่พูดถึงความเป็นครอบครัวได้อย่างไร ในเมื่อครอบครัวคือ ทุกสิ่งทุกอย่างที่เรามี
ทุกอย่างที่ฉันผ่านมา ล้วนมีนายอยู่ข้างๆ เสมอ
และตอนนี้ นายก็จะอยู่กับฉันในการเดินทางครั้งสุดท้าย
วันแต่ละวันมันช่างยาวนานเลยเกิน เพื่อนเอย เวลาไม่มีนายอยู่
เอาไว้ ฉันจะเล่าทุกอย่างให้นายฟัง เมื่อเราเจอกันอีกครั้ง
เรามาไกลเหลือเกิน จากจุดเริ่มต้น
ฉันจะเล่าทุกอย่างให้นายฟัง เมื่อเราเจอกันอีกครั้ง
เมื่อเราเจอกันอีกครั้ง
ตอนแรก นายทั้ง 2 คนก็เลือกที่จะเดินออกมาจากเส้นทางของตัวเอง
แล้วเรื่องราวทุกอย่างก็ทำให้ความรู้สึกของนาย มันแน่นแฟ้นขึ้น
สิ่งละอันพันละน้อยทำให้เกิดความสัมพันธ์ฉันท์เพื่อน
ความสัมพันธ์ฉันท์เพื่อนกลายเป็นความผูกพัน
และความผูกพันนี้ก็ไม่เคยแตกหักเลย
และความรักที่เรามีต่อกันก็ไม่เคยผันแปร
และเมื่อความเป็นพี่น้องต้องมาก่อน เราก็ไม่เคยเดินข้าม
เส้นที่เราขีดมันขึ้นมาเอง
เมื่อเส้นถูกวาด และมันก็คือ จุดที่บอกว่า
ความสัมพันธ์ของเรา มาไกลถึงจุดไหน
ดังนั้น โปรดจำฉันไว้ เมื่อฉันต้องจากไป
เราจะไม่พูดถึงความเป็นครอบครัวได้อย่างไร ในเมื่อครอบครัวคือ ทุกสิ่งทุกอย่างที่เรามี
ทุกอย่างที่ฉันผ่านมา ล้วนมีนายอยู่ข้างๆ เสมอ
และตอนนี้ นายก็จะอยู่กับฉันในการเดินทางครั้งสุดท้าย
ให้แสงไฟนำทางนาย เก็บทุกความทรงจำ
ที่นายได้ไป ถนนทุกเส้นที่นายใช้จะพานายกลับบ้าน
วันแต่ละวันมันช่างยาวนานเลยเกิน เพื่อนเอย เวลาไม่มีนายอยู่
เอาไว้ ฉันจะเล่าทุกอย่างให้นายฟัง เมื่อเราเจอกันอีกครั้ง
เรามาไกลเหลือเกิน จากจุดเริ่มต้น
ฉันจะเล่าทุกอย่างให้นายฟัง เมื่อเราเจอกันอีกครั้ง
เมื่อเราเจอกันอีกครั้ง