Second book, 01: I Saw My Lady Weepe. [Neapolitan translation]

Aggio visto chiàgnere ‘a Signóra mia

e ‘o dulóre, superbiuso d’èssere tanto cresciuto,

‘int’a cchill’uócchie bèlle addo’ stanno astipate tutt’e preffezzióne.

‘A faccia sója era chièna ‘e dulóre

ma na péna tale, siént’a mme, abbusca cchiù ‘nnammurate

ca ‘a priézza cu ‘o ‘nciarmo sujo ‘ncantatòre.

‘O dulóre llòco addeventava maravegliuso,

‘a passióne cunzapévole, ‘e llàcreme n’addecrìo,

‘o silènzio cchiù llà ‘e tutt’e pparòle na sapiénza rara.

Essa ha fatto cantà ‘e suspire suóje

e tutto cagna cu na malincunìa accussì dóce

ca m’ha fatto ‘o còre a una vòta afflitto e carnale.

O cchiù bèlla ‘e ògne autra còsa,

‘o munno è ‘mpicciuso, fernisce a ttiémpo ‘e t’afflìggere.

Bastantamènte, bastantamènte ‘a céra tója cuntènta accèlle.

’E llàcrime accìrono ‘o còre, siénte a mme;

vire ‘e nun allanzarte cu ‘o patemiénto,

ca cagna sulamènte ‘a spècie d’a bellézza tója.