Όχι, δε μπορώ να μείνω άλλο εδώ
Δε μπορείς να με κάνεις να κλάψω
Γι’αυτό θα σ’αφήσω ν’αναρωτιέσαι
Τι θα απογίνουν οι ζωές μας
Θα καταπιώ με δυσκολία
Θα διαλυθώ
Θα σπάσω και θα ματώσω
Αλλά δεν θα το δεις
Δε θα πέσουν δάκρυα
Όσο η περηφάνια στέκεται στο ύψος της
Μπορεί να μην ακούγονται και να μη φαίνονται
Αλλά τα δάκρυα δεν είναι ήσυχα πράγματα
Ουρλιάζουν
Ουρλιάζουν
Αν και ο λαιμός μου καίγεται
Τα μάτια μου θα είναι ψεύτες
Και θα προσπαθήσουν να μείνουν πιο στεγνά
Μέχρι να γυρίσεις την πλάτη
Θα καταπιώ με δυσκολία
Θα διαλυθώ
Θα σπάσω και θα ματώσω
Αλλά δεν θα το δεις
Δάκρυα θα πέσουν
Τ’ακούω όλα
Ουρλιάζουν
Ουρλιάζουν
Όχι τόσο σιωπηλή κι αθώα
Όξινη βροχή από τα αποτυπώματά σου
Αντηχεί τα ποτάμια μοναξιάς
Που χτυπούν τα τοιχώματα της καρδιάς μου
Ουρλιάζουν
Όχι τόσο σιωπηλή κι αθώα
Όξινη βροχή από τα αποτυπώματά σου
Ουρλιάζουν
Αντηχεί τα ποτάμια μοναξιάς
Που χτυπούν τα τοιχώματα της καρδιάς μου