Κοίτα το παιδί
Με τα χρυσά μαλλιά
Και τα μάτια που χιονίζουν κενό μέσα
Ξέρουμε;
Μπορούμε να καταλάβουμε πως νιώθει;
ή έχουμε προσπαθήσει αληθινά;
Κοίτα τον τώρα
Που κάθεται μόνος του
Και βλέπει παιδιά να παίζουν ένα παιχνίδι
Απλό παιδί
Φαίνεται σχεδόν σαν τους άλλους
Ωστόσο, ξέρουν ότι δεν είναι ίδιος
Μην περιφρονείς την απλότητά του
Αλλά προσπάθησε να τον αγαπήσεις όλο και πιο πολύ
Μην περιφρονείς την απλότητά του
όχι
όχι
Κοίτα τον που κοιτάζει
Μην αναγνωρίζοντας το ευγενικό πρόσωπο
που μόνο χθες (αυτός) αγάπησε
το τρυφερό πρόσωπο
μιας μητέρας που δεν μπορεί να καταλάβει για τι είναι ένοχη
Πως έκλαψε με δάκρυα ευτυχίας
τη μέρα που ο γιατρός της είπε ότι είναι αγόρι
Τώρα κλαίει με δάκρυα ανημπορίας
Και σκέφτεται όλα τα πράγματα που δεν μπορεί να απολαύσει
Μην περιφρονείς την απλότητά του
Αλλά προσπάθησε να τον αγαπήσεις όλο και πιο πολύ
Μην περιφρονείς την απλότητά του
όχι
όχι
Ξέρει μόνο πως να αντιμετωπίσει αν όλα πάνε καλά το μέλλον
Περικυκλωμένος από απελπισία
Δεν θα σου ζητήσει συμπόνια
αλλά σιγουρα πρέπει να νοιαστείς
Μην περιφρονείς την απλότητά του
Αλλά προσπάθησε να τον αγαπήσεις όλο και πιο πολύ
Μην περιφρονείς την απλότητά του
όχι
όχι