Slagschaduwen vallen op mijn gezicht
Ik zit in de trein en schrijf
Ik zie de wachtruimtes in het zonlicht
En die die niet erop komen
Ik denk dat ik al heel lang
Uit het raam heb gekeken
Vooral ‘s avonds heeft elke gedachte
De kleur blauw
De dagen komen en gaan
Het is geen nieuw begin maar een einde
Waarom lopen de tranen uit mijn ogen
Ook al denk ik aan niemand
Slagschaduwen vallen, de zon is rood
Ik geloof dat klein geluk groot is
Slagschaduwen vallen, de zon is rood
Ik geloof dat klein geluk groot is
Het landschap is weid, schiet aan mij voorbij
Ik word langzaam moe
Misschien val ik in slaap en droom van de tijd
Die ik nog heb
Ik wil kaarten tellen en er een roken
En begin mijn tij te keren
Waarom lopen de tranen uit mijn ogen
Ook al denk ik aan niemand
Waarom lopen de tranen uit mijn ogen
Ook al denk ik aan niemand
Slagschaduwen vallen, de zon is rood
Ik geloof dat klein geluk groot is
Slagschaduwen vallen, de zon is rood
Ik geloof dat klein geluk groot is
Slagschaduwen vallen