Σαν το λουλούδι που αναπτύσσεται σκόπιμα προς τον ήλιο
Έτσι κ εγώ τείνω προς αυτόν που με πληγώνει περισσότερο
Και σαν το ξυράφι που ακολουθεί την εντολή
Ακολουθεί το χέρι που το καθοδηγεί, το χέρι που αναγκάστηκε να πιέσει τη λεπίδα
Και ξέρω πως αν έπρεπε να σώσω τη μέρα
Ξέρω πως δεν είναι δικός μου ο θρίαμβος
Θα καθίσω εδώ με το χρυσό μου χαμόγελο
Κι αν έπρεπε να σώσεις τον κόσμο
Ξέρεις πως δεν είναι η μέρα των ηρώων
Κάθεσαι εδώ με τα άδεια μάτια σου
Και την πορφυρή καρδιά, την πορφυρή καρδιά
Σαν το για πάντα να αιχμαλωτίστηκε μέσα σε μια ανάμνηση
Θυμάσαι πώς ήταν η ζωή πριν μου κλείσεις την πόρτα;
Και όποτε κι αν θελήσεις μια ασφαλή επιστροφή
Θα είμαι εδώ με τα χέρια ανοιχτά για να προστατέψω απ'το κακό
Και ξέρω πως αν έπρεπε να σώσεις τον κόσμο
Ξέρεις πως δεν είναι η μέρα των ηρώων
Κάθεσαι εδώ με τα άδεια μάτια σου
Και αν έπρεπε να σώσουμε τη μέρα
Ξέρουμε πως δεν είναι δικός μας ο θρίαμβος,όχι
Θα καθίσουμε εδώ με τα χρυσά χαμόγελά μας
Και την πορφυρή καρδιά, την πορφυρή καρδιά
Και η αυλαία πέφτει για όλους
Σαν το λουλούδι που αναπτύσσεται σκόπιμα προς τον ήλιο
Έτσι κ εγώ τείνω προς αυτόν που με πληγώνει περισσότερο