وه‌رن ئه ی سازی ئاواره به هانای سۆزی گریانم،
دڵم به سته ی ده وێ ئه مڕۆ به جێ دێڵم موکریانم،
وه کوو هه نگاوه کانیشم ده له ڕزێ وا دڵ و ده نگم،
ده با وێنه ی منی کۆچه ڕ بناڵێ سازی دڵته نگم،
به سه ڕ ئه م خاکه شیرینه نیگای ڕێبواری من ده کشێ،
له یادم دا بمێنێ با له ئاخر دیمه نی نه خشێ،
ئه گه ڕچی نایه ڵێ ئه سرین ببینم دیمه نی شاری،
که چی پێم خۆشه ماچی که م ته واوی دار و دیواری،
به قوربان خاکی ڕه نگینی موکریان و مه هابادی،
ده ڕۆم و هه ڕ ئه ویندارم به شاری شێعر و ئازادی،
نازدارێ گیان،
مه هاباده قه ڵای جوانی هه وارگه ی شیعر و گۆرانی،
له مێژووی نیشتیمانم دا تروسکه ی دێ چراکانی،
له خۆم غه‌ریبم نازدارێ گیان.