اگر یکبار دیگر به دنیا می آمدم
یکبار که نه هزاران بار دیگر عاشقت می شدم
راهمان از هم جدا شد
و من انتظارت را کشیدم
چه غوغا ها کردیم ولی اکنون ساکت مانده ام
از احساسم
سرم را بین زانوانم گرفتم
و از شدت عصبانیت
مشتم را به دیوار کوبیدم
و از عشقم
به قلبم سنگی را فشردم
از محبت
و از محبتم
سرم را بین زانوانم گرفتم
واز شدت نفرت
سرم را بین زانوانم گرفتم
و از شدت درد
نوشیدم و گریه کردم
از محبتم
تو چهره آسمانی من هستی
و من خاک زیر پای تو
من به تو مجبورم ، من به تو گرفتار
تو معلم من هستی
و من شاگرد فراری تو
چه آموختی به من
که اینچنین ساکت مانده ام