พูดออกมาอีกครั้งสิ
ถ้าพรุ่งนี้คุณไมได้กลับมา
ผมพูดอะไรไม่ออกเลยเวลาที่อยู่ต่อหน้าคุณ ผมขอโทษ
ผมควรจะทำว่าเป็นกังวลไหม
ผมไม่ได้เป็นไข้หวัดหรอก แต่มันแค่เจ็บคอนิดหน่อย
เราไม่คุยกัน
บทสนทนาที่เคยมีก็ค่อยๆน้อยลง
ไม่เปิดทีวี ไม่มีกาแฟ
ผมโทรหาคุณเพื่อบอกว่า ผมกำลังเปลี่ยนไป
คุณเริ่มหาจับตัวได้ยาก
ผมสามารถจะแก้ไขสถานการณ์และหันกลับมาคุยกันได้นะ
ผมเปิดโทรศัพท์ไปตลอด
เราเผลอหลับไปและไม่ได้คุยกันเลย
เมื่อทุกอย่างพังทลาย คุณก็ยังอยู่ได้
ผมเลิกคิดถึงมันไม่ได้เลย
คุณบอกว่ากางเกงยีนส์ผมมันดูไม่พอดีเลย
คุณบอกว่าคุณกำลังจะจากไป ผมก็เหมือนกัน
พูดออกมาอีกครั้งสิ (อีกครั้ง)
ถ้าพรุ่งนี้คุณไม่ได้กลับมา
(ถ้าพรุ่งนี้คุณไม่กลับมา)
ผมพูดอะไรไม่ออกเลยเวลาที่อยู่ต่อหน้าคุณ ผมขอโทษ
ผมควรจะทำว่าเป็นกังวลไหม
ผมไม่ได้เป็นไข้หวัดหรอก แต่มันแค่เจ็บคอนิดหน่อย
เราต่างก็มองหาสิ่งเดียวกันในเวลาที่ต่างกัน
ในการเคลื่อนไหวที่เท่ากันกับความคิดที่เหมือนกัน
เพื่อที่จะตั้งสติกับสิ่งที่เราเจอมาด้วยกัน
แต่ผมรู้ว่ามันไม่ง่ายเลย
ที่จะปล่อยเรื่องราวของเราทั้งคู่ที่เริ่มต้นมาด้วยกัน
(Oh, oh, oh, hey, hey, yeah)
คุณเริ่มหาจับตัวได้ยาก
ผมสามารถจะแก้ไขสถานการณ์และหันกลับมาคุยกันได้นะ
ผมเปิดโทรศัพท์ไปตลอด
เราเผลอหลับไปและไม่ได้คุยกันเลย
เมื่อทุกอย่างพังทลาย คุณก็ยังอยู่ได้
ผมเลิกคิดถึงมันไม่ได้เลย
คุณบอกว่ากางเกงยีนส์ผมมันดูไม่พอดีเลย
คุณบอกว่าคุณกำลังจะจากไป ผมก็เหมือนกัน
พูดออกมาอีกครั้งสิ (อีกครั้ง)
ถ้าพรุ่งนี้คุณไมได้กลับมา
(ถ้าพรุ่งนี้คุณไม่กลับมา )
ผมพูดอะไรไม่ออกเลยเวลาที่อยู่ต่อหน้าคุณ ผมขอโทษ
ผมควรจะทำว่าเป็นกังวลไหม
ผมไม่ได้เป็นไข้หวัดหรอก แต่มันแค่เจ็บคอนิดหน่อย