ՍԱՐԴՈՍՏԱՅՆ [SARDOSTAYN] lyrics

Երեկոն սենյակիս պատերին

Շուռումուռ ստվերներ է գծում,

Հեռացող քայլերի արձագանք կա

Դատարկ փողոցում:

Մեկ լսվում են նրանք, մեկ էլ՝ ոչ,

Արդյոք ո՞ւր են գնում,

Մենք բոլորս հյուրեր ենք անկոչ

Այս դատարկ աշխարհում:

Սենյակում, որտեղ ես եմ ապրում,

Կան ուրիշ տարօրինակ էակներ,

Բայց նրանք երբեք չեն խանգարում,

Երբեք չեն խանգարում ինձ ապրել:

Կա մկնիկ, որ շաքար է սիրում

Եվ ունի ընտանիք,

Եվ կատու, որ սիրահարվում

Ու փախչում է տանիք:

Կա մի սարդ, որ սիրում է կախվել

Փոշոտ առաստաղից,

Ու մեկ-մեկ զրուցում է ինձ հետ

Տանջող հոդացավից:

Երեկոն հուշերիս թելերից

Սարդոստայն է գործել,

Ես սարդի հետ իմ առաստաղից

Որոշել եմ կախվել:

Որոշել եմ կախվել հենց էնպես,

Առանց լուրջ պատճառի,

Փաթաթվել հուշերիս թելերին

Ու ոռնալ կատաղի:

Թե բոլորս հյուրեր ենք անկոչ

Ու որբեր միայնակ,

Էլ ինչո՞ւ ենք իրար հալածում

Ու կրծում շարունակ:

Երեկո. հուշերիս փողոցով,

Իմ անցյալն է անձայն հեռանում,

Եվ նրա հեռացող քայլերից

Ես մենակ եմ մնում:

Իմ մկնիկը արդեն արթնացել,

Ուտելիք է փնտրում,

Իմ կատուն ինձանից ձանձրացել,

Տանիքում է քնում:

Ժամանակը սարդի պես նայում է ինձ

Մութ անկյունից,

Մեղքերիս թողություն եմ հայցում

Չգիտես, թե ումից:

Հուշերիս կոտրված հայելուց

Սառնություն է փչում,

Այնտեղից անծանոթ ինչ-որ դեմք

Անթարթ ինձ է նայում,

Ես գոռում եմ՝ կորի՛ր, գարշելի՛,

Այդտեղ ի՞նչ ես անում,

Նա նայում է արդեն չարացած,

Եվ ես ինձ եմ տեսնում:

Երեկո. իմ փոքրիկ սենյակում

Մի թիթեռ է անվերջ պտտվում,

Եվ նրան իմ սենյակը փոքրիկ

Մի անվերջ սարդոստայն է թվում: