Երբ չի մնում ելք ու ճար,
Խենթերն են գտնում հնար,
Այսպես ծագեց, արեգակեց
Սարդարապատի մարտը մեծ:
Ավարայրից ջանք առանք,
Այստեղ մի պահ կանգ առանք,
Որ շունչ առած շունչներս տանք
Սարդարապատի պատի տակ:
Բայց մենք չընկանք, մենք միշտ կանք,
Մենք չհանգանք` դեռ կգանք,
Երբ տան զանգը, ահազանգը,
Որ մեր հոգու պարտքը տանք:
Սերունդներ, ինքներդ ձեզ ճանաչեք։
Սերունդներ, ինքներդ ձեզ ճանաչեք։
Սարդարապատից:
Զանգեր, ղողանջեք,
Սրբազան քաջերին կանչեք
Այս արդար պատից: