Η διεύθυνση και το πεπρωμένο μου είναι ίδια
οι μέρες και οι νυχτες μου είναι ίδιες
ξανθομάλλα μου εσύ είσαι η λαχτάρα μου
κι εγώ η μαύρη δαντέλα στο δρόμο σου
όπου στην πόρτα μου πενθούν καθως καίγονται τα βραδινά τριαντάφυλλα.
Ο καπνός και η φωτιά μου είναι ίδια
τα σύννεφα και ο ουρανός μου ειναι ίδια
ξανθομάλλα μου εσύ είσαι η λαχτάρα μου
κι εγώ η μαύρη δαντέλα στο δρόμο σου
όπου στην πόρτα μου πενθούν καθώς καίγονται τα βραδινά τριαντάφυλλα.
Από τα κατακόκκινα μάτια μου
οι πόνοι και οι ανησυχιες μου έρχονται και φεύγουν
ποιός στεναχωριέται και ποιός περιμένει
εγώ,φυσικά κι εγώ μοναδική μου αγάπη .
μεσ στον ιδρώτα το μέσα μου τρώγεται.
Από τα κατακόκκινα μάτια μου
οι πόνοι και οι ανησυχίες μου έρχονται και φεύγουν
ποιός κρυώνει ποιός με καίει
εσύ ,φυσικά κι εσύ μοναδική μου αγάπη.
μεσ στον ιδρώτα το μέσα μου τρώγεται.
Αυτό το χτύπημα στην πόρτα μου ποιο να ναι άραγε
ποιος να ναι άραγε,εσύ,δεν είναι κάποιος άλλος
τα βήματα του παρελθόντος με ακολουθούν
για σκέψου από τι παραιτούμαστε
χτίζουμε πάνω σε ραγισμένες καρδιές
αυτή η προδοσία ίσως να μην μου ταιριάζει, αλλά,
είσαι ένοχη για τα ξανθά μαλλιά σου.