از قطار پیاده شدم
اول صبح در پاریس
بی تو
و آن روز صبح
خدای من ! خبر نداشتم که
که زندگی ام آغاز می شود
بی تو
یک ساحره ام
عقلم را کاملا از دست داده ام
یک افعی ام
سیب گاز می زنم بی تو
بی تو
باید به نبودنت عادت کنم
بر روی شانه هایم
بولدوزری از غم است
و من بازیگر نقش بد این قصه ام
بی تو
بی تو
و شب از راه می رسد
برای آنکه دیگر اشک نریزم
به تعقیب دو سه آغوشی می روم
تا به آنها پناه ببرم
فقط برای ساعتی معاشقه
تا خودم را نبینم هرگز
بی تو
بی تو
بی تو
فرداها همه مانند
یکدیگرند
قلبم در قرنطینه است
بی تو
پاریس معنایی ندارد
اگر باید کشفش کنم
بی تو
از آن زمان
ترانه های جنگی می سرایم
و در جبهه ی خودم
تو را در نثری
می کُشم
بی تو
بی تو
نه آبجو برایم اهمیت دارد
نه سیروز ۱
آخرین لیوان
آخرین دوز
بی تو
بی تو
و شب از راه می رسد
برای آنکه دیگر اشک نریزم
به تعقیب دو سه آغوشی می روم
تا به آنها پناه ببرم
فقط برای ساعتی معاشقه
تا خودم را نبینم هرگز
بی تو
بی تو
بی تو
بی تو