Αν ο Θεός μας έπλασε κατ' εικόνα εαυτού
Αν ήταν το θέλημα του
Θα πρέπει να επισκιάστηκε
Aπό το Κακό που κακά κατοικεί
Που παρεμβένει και χωρίζει
Την άσπιλη αθωότητα
Tης ψυχής μου, ενός καλού παιδιού
Θα ήθελα να καταλάβω
Αυτού του παράδοξου
Δεν είμαι συνένοχη
Επιτρέψτε σε έναν άλλο
Μέσα μου να γλυστρίσει / να μπει
Γιατί χωρίς λογική
Aφήνομαι
Εξίσου σατανική
Καθώς και αγγελική
Αν κάθε φορά που φλυαρούμε
Εμείς οι ίδιοι παρασυρόμαστε
Πιστεύω πραγματικά πως από κληρονομιάς
Η σιωπή μου είναι θανατηφόρα
Mε βρήκατε χλωμή
Kαθορισμένη στα τόσο τρυφερά σας μάτια
Θα μπορούσα κατά λάθος
Με μια σμήλη να τα σκίσω