Nie było mnie dwa tygodnie, wydaje się, że cały świat powinien się zmienić,
Ale jestem już w domu i wszystko wygląda tak samo.
Chyba zostawię te bagaże, jutro się rozpakuję,
Przez jedną noc spróbuję nie pamiętać, że jestem z powrotem w swoim mieszkaniu.
Przy drodze, którą przez całą noc, bez przerwy, pędzą samochody,
Gdzie nie mogę oglądać zachodów słońca.
Nie mam na to czasu.
Nie mam na to czasu.
Nadal mam buty pełne piasku
I nie mogę wytrząsnąć z głowy myśli o tobie.
Powinnam żyć dalej, zapomnieć o tobie.
Ale niby dlaczego?
Wiem, że powiedzieliśmy sobie "żegnaj"
Wszystko inne zagmatwałoby tylko sprawę.
Ale chcę cię znów zobaczyć.
Jutro wracam do pracy i do szarej rzeczywistości,
powinnam się wykąpać, a potem posprzątać ten bałagan, który zrobiłam przed wyjazdem.
Próbuję przypomnieć sobie, że przecież byłam tu szczęśliwa
Zanim przyszło mi do głowy, że mogę wsiąść do samolotu i odlecieć daleko stąd,
daleko od drogi, którą przez całą noc, bez przerwy, pędzą samochody,
tam, gdzie mogę oglądać zachody słońca
i mieć mnóstwo czasu
mnóstwo czasu dla siebie.
Nadal mam buty pełne piasku
I nie mogę wytrząsnąć z głowy myśli o tobie.
Powinnam żyć dalej, zapomnieć o tobie.
Ale niby dlaczego?
Wiem, że powiedzieliśmy sobie "żegnaj"
Wszystko inne zagmatwałoby tylko sprawę.
Ale chcę cię znów zobaczyć.
Tylko dwa tygodnie daleko stąd
Tylko tyle potrzeba
Aby zmienić mnie o 180 stopni
Wpadłam
Odeszłam
i nigdy nie powiedziałam,
że chcę cię jeszcze zobaczyć.
Nadal mam buty pełne piasku
I nie mogę wytrząsnąć z głowy myśli o tobie.
Powinnam żyć dalej, zapomnieć o tobie.
Ale niby dlaczego?
Wiem, że powiedzieliśmy sobie "żegnaj"
Wszystko inne zagmatwałoby tylko sprawę.
Ale chcę cię znów zobaczyć.